O PaintBallu

Historia
Sprzęt do paintballa pojawił się w USA już w latach 50. XX w. i był wykorzystywany przez służby leśne do znaczenia drzew z odległości, jak również w rolnictwie do znaczenia bydła. Dopiero w maju 1981 trzej przyjaciele z Hampshire: Bob Gurnsey, Hayes Noel, Charles Gaines wpadli na pomysł bezkrwawej rozgrywki, wykorzystując markery służące do znakowania bydła, w celach rozrywkowych. 27 czerwca 1981 rozegrano pierwszą grę: 12 zawodników zabawiło się w "capture the flag". Zwycięzca nie oddał ani jednego strzału. Zabawa nabrała rozgłosu (między innymi dzięki nagłośnieniu przez media), spodobała się i ruszyła w świat. Początkowo paintball określano mianem Survival, ale dość szybko nazwa ta ustąpiła obecnej[1]. Od tego czasu nastąpił szybki rozwój paintballa na całym świecie, pojawili się wytwórcy odpowiedniego wyposażenia dla grających, ustalono zasady i wymogi bezpieczeństwa. Początkowo zabawa grup pojedynczych entuzjastów, często o zainteresowaniach myśliwskich lub militarystycznych, przekształciła się w sport dostępny dla większości osób.

Pomiar prędkości wylotowej kulek
Przyjęło się powszechnie, iż maksymalna prędkość wylotowa kulki, zapewniająca bezpieczną grę, to 300 fps (feet per second), której odpowiada prędkość 91,5 m/s, 329,4 km/h. Prędkość ta mierzona jest chronografem radarowym. Prędkość wylotową można zmieniać ręcznie w markerze za pomocą odpowiedniej śruby regulacyjnej, lub też może ona ulec zmianie w wyniku zmian ciśnienia gazu zasilającego marker w wyniku zmian temperatury albo w miarę wyczerpywania się gazu w butli. Przekroczenie umownej prędkości wylotowej skutkuje zwiększeniem się zasięgu kulek, ale wzrasta też bolesność po uderzeniu i obrażenia jakie kulka może spowodować. Dobrą praktyką jest mierzenie prędkości wylotowej przed każdym meczem lub scenariuszem. Zdarzają się jednak nieuczciwi gracze, którzy dla poprawienia wyników podkręcają swoje markery – w przypadku wykrycia takiego oszustwa gracze tacy usuwani są z gry.

Blokada spustu i zatyczki do luf
Każdy sprawny marker dostępny na rynku wyposażony jest w blokadę spustu. Może się zdarzyć jednak, że gracz zapomni po zejściu z pola gry zablokować spust. Dlatego też stosowane są różnego rodzaju zabezpieczenia wylotu lufy. Mogą mieć one formę gumowego grzybka wciskanego w lufę albo też "torebki" (ang. barrel bag) naciąganej na lufę i zaczepianej o wystające elementy markera. Wspomniane zabezpieczenia powinny być bezwzględnie stosowane poza terenem gry, a ich niestosowanie może być powodem wypadków. W czasie zawodów i dobrze zorganizowanych gier wymóg stosowania barrel bagów jest oczywistą częścią regulaminu i obowiązuje każdego gracza.